Welkom op de Website van Ivo en Elise
De Weerwolven van Wakkerdam is een oorspronkelijk Duits kaartspel ontworpen door Philippe des Pallières.
Het gezelschapsspel werd in 2002 gepresenteerd tijdens Spiel 2002 in Essen (Duitsland) door Asmodée onder de naam Die Werwölfe von Düsterwald. Het is een van de vele varianten op het populaire spel Mafia, een van oorsprong Russisch spel. In 2003 werd het op de Nederlandse markt uitgebracht door 999 Games.
Het spel is in verschillende talen uitgebracht:
In 2008 is er een uitbreiding verschenen op het basisspel genaamd Volle maan in Wakkerdam. Deze uitbreiding is alleen te spelen in combinatie met Weerwolven van wakkerdam. Aangezien de spellen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, worden ze hieronder tegelijkertijd besproken.
Het ingeslapen dorpje Wakkerdam wordt sinds enige tijd belaagd door weerwolven! Elke nacht veranderen bepaalde bewoners van het gehucht in mensverslindende wolven, die afschuwelijke moorden plegen... Moorden, die het daglicht niet kunnen verdragen... Wat pas nog een eeuwenoude legende was, is plotseling op onverklaarbare wijze brute realiteit geworden! De dorpelingen zullen zich moeten verenigen om zich van deze plaag te ontdoen, en zo te zorgen, dat minstens enkelen van hen dit griezelige avontuur overleven!
Doel:
Winnen
De burgers winnen, zodra ze de laatste weerwolf hebben uitgeschakeld.
De weerwolven winnen, zodra ze de laatste burger hebben verslonden. Of zodra het aantal burgers en wolven gelijk is.
De geliefden (zie rol cupido) winnen, als zij samen als laatste overblijven (als zij een burger en een weerwolf zijn).
Het spelverloop
De spelers bepalen, wie spelleider wordt. De spelleider speelt zelf niet mee, maar geeft aanwijzingen aan de spelers. Een goede spelleider is een garantie voor een topavond! De spelleider stelt de combinatie van karakters en de aantallen samen, schudt de kaarten en deelt elke speler gedekt een karakterkaart. De spelers kijken heimelijk naar hun kaart en leggen deze gedekt voor zich neer.
Het spel bestaat uit 2 fasen: de dag en de nacht.
Iedere nacht wanneer de meeste mensen slapen, wordt één dorpeling door de weerwolven verslonden. Deze speler is uit het spel. De spelleider maakt bij het aanbreken van de dag bekend wie het slachtoffer van die nacht is. Ook een aantal andere (onschuldige) karakters zijn in de nacht actief. De spelleider roept alle karakters op en geeft aanwijzingen.
De overlevende dorpelingen verzamelen zich de volgende dag en proberen tekenen te ontdekken die wijzen op de ware identiteit van de overgebleven spelers. Zij proberen in het bijzonder om uit te vinden, wie de weerwolven zijn! Na rijp beraad stemmen de spelers, wie van hen een weerwolf is en geëxecuteerd zal worden. Deze speler is uit het spel.De spelleider leid de discussie en bepaalt op welke wijze de spelers mogen stemmen voor executie.
Spelers mogen nooit hun kaart aan andere spelers laten zien - tenzij de spelleider dit aangeeft.
Spelers die uit het spel zijn mogen niet meer praten, of op een andere manier aanwijzingen geven aan de spelers.
Spelers mogen alles beweren wat ze maar willen: liegen, bluffen, of vertel de waarheid.
De volgorde waarin de karakters gedurende de nacht opgeroepen worden:
Er zijn in totaal 29 karakterkaarten:
4 weerwolven, 13 gewone burgers, 1 ziener, 1 onschuldig meisje, 1 dief, 1 jager, 1 cupido, 1 heks en 1 burgemeester, 1 dorpsgek, 1 zondebok, 1 fluitspeler, 1 genezer, 1 dorpsoudste
De wolven worden tegelijk wakker gedurende de nacht en kennen elkaar.
Iedere nacht verslinden zij een burger.
Overdag proberen zij hun nachtelijke gedaante te verbergen en zo aan de wraak van de dorpelingen te ontsnappen.
Ze proberen overdag de discussie en het stemmen in hun eigen voordeel te manipuleren.
Er zijn 1 tot 4 weerwolven in het spel. Dit hangt af van het aantal spelers en de variant, die gespeeld wordt.
Zij hebben geen bijzondere gaven.
Ze worden tijdens de nacht nooit wakker
Overdag gaan ze op weerwolvenjacht
Hun enige wapens zijn het vermogen, om het gedrag van andere spelers te analyseren en zodoende weerwolven te identificeren. En de overtuigingskracht, die nodig is om te voorkomen dat een onschuldige burger veroordeeld wordt.
Elke nacht kan hij door zijn gave achter de ware gedaante van een andere speler komen.
Hij mag op aanwijzing van de spelleider een speler aanwijzen. De spelleider laat hem dan de kaart van die persoon zien
Hij zou de andere burgers kunnen helpen met die informatie, maar discreet blijven om te voorkomen dat zij door de weerwolven geïdentificeerd wordt.
Als de jager door weerwolven verslonden wordt, of door de andere burgers vermoord wordt, heeft hij nog een kleine surprise.
Hij mag, voordat hij de geest geeft, terugslaan door onmiddellijk een andere speler te elimineren. Ook deze is uit het spel.
Door zijn beroemde pijlen af te schieten, kan Cupido ervoor zorgen, dat twee spelers van zijn keuze verliefd op elkaar worden. In de eerste nacht (de eerste beurt), mag Cupido twee spelers aanwijzen. Cupido mag zichzelf als één van de geliefden aanwijzen. De spelleider laat Cupido weer slapen. Daarna maakt hij de twee geliefden wakker door hen aan te tikken. De geliefden kijken even naar elkaar en vallen hevig verliefd in slaap.
Vanaf dat moment moeten de gliefden zich aan de volgende regels houden:
Opgelet: Indien de ene vrijer een burger is en de andere een weerwolf, verandert het doel van het spel voor hen. Ten einde in vrede te kunnen leven en zichzelf te beschermen, moeten ze binnen het kader van de spelregels alle andere spelers elimineren.
Zij kan twee toverdrankjes brouwen:
De heks mag beide toverdranken in dezelfde nacht toedienen.
Zij mag de toverdranken niet aan dezelfde speler geven.
Dit kan betekenen, dat er de volgende morgen 0, 1, of 2 doden te betreuren zijn.
De heks mag de drankjes zelf innemen, en zichzelf dus helen.
/de spelleider maakt de Heks na de weerwolven wakker om haar te vragen wat ze wil doen die nacht.
(Als de spelers de heks te machtig vinden, kan men haar kracht voor het spel begint, tot één toverdrankje van haar keuze beperken.)Het meisje mag de weerwolven bespioneren door ´s nachts door haar wimpers te gluren.
Als zij door een weerwolf gesnapt wordt, sterft ze direct (en in stilte) in de plaats van het aangewezen slachtoffer. Het onschuldige meisje mag uitsluitend ´s nachts spioneren, als de weerwolven actief zijn.
De burgemeester wordt door een speciale algemene stemming gekozen.Deze stemming vindt plaats op de eerste dag. De kaart van de burgemeester wordt aan de gekozen speler gegeven.
De gekozen speler mag de benoeming niet weigeren. Het kan voorkomen, dat de burgemeester een weerwolf is!Vanaf nu telt de stem van de burgemeester dubbel.
Als de burgemeester sterft, benoemt hij (terwijl hij zijn laatste ademtocht uitblaast) een opvolger.Als de spelers de dief in het spel willen opnemen, voegen zij twee extra kaarten aan de stapel toe, zodat er twee karakterkaarten meer zijn dan spelers. Na het delen van de kaarten worden de twee overgebleven kaarten gedekt op tafel gelegd.
Gedurende de eerste nacht (de eerste beurt) mag de dief beide kaarten bekijken.
Hij mag dan zijn kaart met één van de andere kaarten omruilen.
Als beide kaarten weerwolven zijn, is hij verplicht om zijn kaart voor één van de weerwolven om te ruilen.Vanaf nu speelt de dief tot het spel is afgelopen dit karakter. Het spreekt voor zich, dat de dief de gedekte kaarten aan niemand mag laten zien.
Welk dorp heeft niet zijn eigen dorpsgek? Hij doet een beetje idioot, maar heeft zo'n innemend karakter dat niemand hem kwaad zal doen.
Als het dorp de dorpsgek als schuldige aanwijst, wordt deze bekend gemaakt.
De dorpsbewoners erkennen direct hun fout en draaien hun beslissing terug.
De dorpsgek mag gewoon verder spelen, maar heeft geen stemrecht meer. Want zeg zelf, wat betekent nou de stem van een idioot?
In deze ronde wordt niet opnieuw gestemd. Als de dorpsgek ook burgemeester was verliest hij deze rol voor de rest van het spel. De wolven en de jager kunnen de dorpsgek wél uitschakelen.
Hij heeft alle beproevingen van het leven succesvol doorstaan en een buyitengewone weerstand opgebouwd. De weerwolven moeten hem twee keer bijten om hem te doden.
Als de weerwolven de dorpsoudste voor de eerste keer (willen) vermoorden gebeurd er niets met hem. Pas als de weerwolven hem voor een tweede keer kiezen zal hij worden verslonden.
De dorpsoudste wordt wel direct gedood als hij door de burgers als schuldige wordt aangewezen, als hij een gifdrankje van de heks krijgt of als de jager op hem schiet.
Van verdriet over het doden van een zo vooraanstaand heerschap verliezen alle dorpsbewoners (bijv. de heks en de ziener) echter direct al hun bijzondere eigenschappen.
Het is triest, maar als er in Wakkerdam iets mis gaat, moet er iemand daar onterecht voor boeten
Als het stemmen van de dorpsbewoners met een gelijke stand eindigt, wordt de zondebok geëlimineerd (in plaats van de betrokken karakters).
Het is zijn eigen verantwoordelijkheid om deze tragische situatie te voorkomen.
Als de zondebok wordt uitgeschakeld, mag hij eenmaal bepalen wie de volgende dag mag stemmen en wie niet.
Let wel: Als hij 1 speler kiest die mag stemmen loopt hij de kans dat de wolven deze speler verslinden waardoor er geen stemming plaatsvindt.
Dit machtige karakter kan de dorpsbewoners tegen de beet van eenweerwolf beschermen.
De genezer kiest een speler uit de groep die uitsluitend die nacht beschermd zal worden.
Zelfs al wordt deze speler aangewezen door de wolven zal hij in het spel blijven.
De genezer mag zichzelf beschermen.
De genezer mag niet in twee opeenvolgende ronden dezelfde speler aanwijzen (ook zichzelf niet).
Het onschuldige meisje wordt niet door de genezer beschermd als hij haar aanwijst. Zij is dwaas door de puberteit en zoekt zelf het onheil op.
Elke nacht maakt de spelleider de genezer voor de weerwolven wakker om te vragen wie hij deze nacht wil beschermen.
Jaren nadat hij schandelijk uit het dorp is verjaagd, is hij met een andere identiteit teruggekomen om wraak te nemen.
Elke nacht mag de fluitspeler 2 spelers aanwijzen. Deze spelers worden betoverd door het geluid van zijn fluit.
Op het moment dat er geen speler meer is die niet betoverd is wint de fluitspeler alleen (zelfs als dit gebeurt door eliminatie van de weerwolven of het stemmen van de burgers).
Als de fluitspeler is gestorven raakt de betovering van zijn muziek uitgewerkt.
Elke nacht roept de spelleider de fluitspeler. De fluitspeler kiest 2 spelers om te betoveren. De fluitspeler gaat daarna weer slapen. De spelleider raakt de betoverden even aan. Alle betoverden worden even wakker zodat ze elkaar kunnen zien.
let op
Er zijn 9 verschillende manieren om iets toe te voegen aan het standaard spel. Sommige varianten kan je tegelijk inzetten
Ga naar buiten, maak het jullie gemakkelijk onder de sterrenhemel en vorm een kring om de spelleider heen. Draag passende kleding en luister naar muziek die bij dit lang vergane tijdperk hoort. Zet in deze onheilspellende omgeving, waarin je bijna het janken van de wolven kunt horen. Voor iedere speler een kleine, aangestoken kaars. De spelleider blaast elke morgen de kaars van het slachtoffer van de weerwolven uit. Elke avond blaast de door de burgers aangewezen schuldige zijn eigen kaars uit. Zo wordt het steeds donkerder in het dorp en zijn de overlevenden de enigen die goed zichtbaar zijn.
De spelleider kan voor aanvang van het spel besluiten de voor weerwolven erg riskante variant te hanteren:
De weerwolven moeten zelf op een of andere manier de kaars van hun slachtoffer zien uit te krijgen. Maar pas op: als er meer dan een kaars uitgaat, vallen er deze nacht geen slachtoffers.
Als jullie met heel veel zijn, is het mogelijk om meerdere groepen (dorpen) te maken. Het zou ideaal zijn als elk dorp zijn eigen kamer heeft. Als je buiten speelt, is het het handigst als de dorpen ongeveer 20 meter uit elkaar zitten. Elk dorp heeft een compleet spel nodig. We raden aan om per dorp een spelleider aan te wijzen. De spelleiders kunnen afspreken om het sein voor een nieuwe dag/nacht tegelijk te geven. Elk afzonderlijk spel verloopt op de gebruikelijke manier, maar een speler mag op elk moment besluiten om zijn dorp te verlaten. Dit mag echter niet tijdens de nacht of als hij net door de dagelijkse stemming is geelimineerd.
Een speler die om persoonlijke redenen besluit om van dorp te wisselen, verlaat de speelruimte en neemt zijn kaart mee (deze houdt hij geheim). In de loop van de dag mag hij zich bij een ander dorp naar keuze melden (hij klopt op de deur of wacht op een afstandje totdat de spelleider hem toestemming verleent om zijn nieuwe dorp binnen te gaan).
Om een te grote chaos te voorkomen, kunnen de spelleiders besluiten om een limiet te stellen aan het aantal spelers dat een dorp mag verlaten of binnenkomen (bijvoorbeeld maximaal twee per dorp). Het is mogelijk dat op deze manier twee of meer gelijke karakters in een dorp terechtkomen. Het is zelfs mogelijk dat alle weerwolven een dorp ontvluchten. Als dat gebeurt, winnen de bewoners van het dorp direct. Maar pas op! Te vaak van dorp wisselen is erg riskant.
Sterker nog, de dorpsbewoners uit de regio Wakkerdam staan bekend om hun chauvinisme. Ook al is het niet terecht, een nieuweling is altijd extra verdacht. We hebben dorpen uit het hoogland gezien (we zullen geen namen noemen), waar nieuwelingen systematisch door het dorpsrecht werden veroordeeld.
In deze kleine variant bepalen de dorpsbewoners op een andere manier welke burger wordt geelimineerd. De spelleider kan besluiten om deze variant tijdens het hele spel of in sommige ronden te gebruiken.
Alle bewoners die nog in het spel zijn, staan op. De linkerbuurman van de als laatste geelimineerde speler wijst een speler aan. Hij staat daarmee in voor diens onschuld. Zelf blijft hij staan.
De speler die hij aanwijst, mag gaan zitten en wijst op zijn beurt een bewoner aan, die hij onschuldig verklaart. Ook deze bewoner mag gaan zitten en iemand aanwijzen. Zo gaat het verder totdat er nog een speler staa. Deze speler wordt schuldig verklaard en wordt geelimineerd. Tijdens deze procedure is het toegestaan om met elkaar te discussieren.
Let op: in deze variant kunnen weerwolven elkaar heel gemakkelijk beschermen en zo hun verdiende loon ontlopen. Bedenk dus goed wiens onschuld je betuigt. Burgers zouden ervoor moeten zorgen dat de weerwolven als laatste overblijven, zodat in elk geval een van hen te pakken krijgen.
De burgers van Wakkerdam hebben de gewoonte om voordat de nacht intreedt nog even langs de kleine muur achter het raadhuis te lopen om anonieme berichtjes op de stenen muur te lezen. Iedere dorpsbewoner die nog in het spel is, schrijft een korte zin naar keuze op een briefje en geeft deze aan de spelleider. Hij mag schrijven wat hij wil: verdachtmakingen, waarschuwingen, opmerkingen, liefdesverklaringen, complimenten. Als de spelleider alle briefjes heeft ontvangen, leest hij ze in willekeurige volgorde voor. Hij zegt niet welk bericht van welke speler afkomstig is. Daarna kunnen de bewoners gaan slapen, terwijl de berichtjes nog vers in hun geheugen zijn.
Voor 7 tot 9 spelers. Als je met meer spelers wilt spelen heb je een tweede basisspel nodig.
In deze variant krijgt iedere speler een zichtbare rol: de ziener, de jager, de heks, Cupido, de genezer, de dorpsoudste, de zondebok en maximaal twee burgers. Iedere speler krijgt een van deze kaarten en legt deze open voor zich neer. Daarna krijgt iedere speler een gedekte kaart met zijn identiteit. Gebruik 2 weerwolven en 5 tot 7 burgers (afhankelijk van het aantal spelers). De spelers houden hun identiteit geheim totdat ze worden geelimineerd.
Deze tweede kaart geeft aan bij welke fractie de speler hoort: weerwolven of burgers. Het doel van de spelers is gelijk aan die in het basisspel: de weerwolven proberen alle burgers te elimineren en andersom. Deel de volgende kaarten in deze variant niet uit: de dief, het onschuldige meisje, de dorpsgek, de fluitspeler.
Gebruik dezelfde kaarten als in variant a). Schud de kaarten en geef iedere speler er gedekt 2. De spelers houden deze geheim. Er kunnen nu vreemde dingen gebeuren, zoals een heks die tegelijkertijd ziener is, een jager die ook genezer is of de dorpsoudste die een zondebok is.
Een speler met tenminste een weerwolfkaart is een weerwolf. Als deze speler daarnaast een kaart met een speciale eigenschap heeft, mag hij deze gewoon gebruiken.
Wij raden aan om in deze variant meer weerwolven dan gebruikelijk in het spel te brengen. De speciale eigenschappen van de karakters zijn door overvloedig drankgebruik een beetje aangepast.
Zo wordt verder gespeeld totdat het het hele dorp is uitgestorven (wat normaal gesproken heel zeldzaam is). De overlevenden winnen als zij zich bewust worden dat er in dit spel iets niet klopt! Spelers die deze variant al eens hebben gespeeld, moeten concreet aangeven dat het hier om de variant "de zwarte dood" gaat. De aanblik van al deze onschuldigen, hun complete onbegrip en de manier waarop ze elkaar met steeds onlogischere argumenten beschuldigen, is onnavolgbaar voor de zo onterecht uitgeschakelde spelers. Het is het zeker waard om deze variant aan het einde van een lange spellenavond te introduceren.
Het grote geheim van deze variant is dat er geen weerwolven in het spel zijn. De spelleider geeft dit niet van tevoren aan en roept elke nacht de weerwolven op alsof ze er echt zijn. In de eerste nacht bepaalt de spelleider wie er door de "weerwolven" wordt geelimieerd.
Wij moedigen spelleiders aan om deze variant te gebruiken om zich te wreken op spelers die hen op de zenuwen hebben gewerkt.
De kaart van de door de spelleider aangewezen speler wordt omgedraaid alsof deze door de weerwolven geelimineered werd. In werkelijkheid is de gevreesde zwarte dood de oorzaak! De rest van de de dag, met inbegrip van de stemming van de dorpsbewoners wordt op de gebruikelijke manier gespeeld. Tijdens de verhitte discusses stelt de spelleider of een assistent de uitgeschakelde speler discreet op de hoogte van het feit dat hij niet door de weerwolven is geelimineerd, maar slachtoffer is geworden van de gevreesde zwarte dood en dat hij de volgende nacht zelf een slachtoffer van de zwarte dood moet aanwijzen.
Om hun wrede daden zo lang mogelijk geheim te houden, besmetten de weerwolven hun slachtoffers liever dan dat zij ze opeten. De slachtoffers worden nu niet geelimineerd, maar verliezen wel al hun eigenschappen. Elke nacht kiezen de weerwolven een slachtoffer, dat wordt besmet. Daartoe raakt de spelleider het slachtoffer even op zijn hoofd aan. Het slachtoffer moet zijn ogen gesloten houden. Hij blijft de volgende ochtend anoniem. Zo komt er elke nacht een besmet slachtoffer bij. Als een besmet slachtoffer door de burgers wordt geelimineerd, worden ook alle andere besmette slachtoffers direct uitgeschakeld. De weerwolven winnen zodra ze de op een na laatste dorpsbewoner besmet hebben.
Elke ochtend, met uitzondering van de eerste, verstoort een gebeurtenis het gebruikelijke levensritme van wakkerdam. Schud de kaarten en leg ze als gedekte stapel tussen de spelers. Vanaf nu leest de als laatste geelimineerde speler de bovenste kaart luid en duidelijk voor.
De gebeurtenis wordt direct, tijdelijk of continu uitgevoerd.Als je deze variant voor het eerst speelt, kun je het beste om de twee of drie ronden een kaart laten trekken. Een ervaren speler kan de kaarten en de volgorde ervan bepalen en zo het spel een persoonlijke tint geven. Hij kan ook een aantal continue kaarten kiezen en deze vanaf het begin laten gelden.
Een overzicht van alle kaartjes is te vinden in: Volle Maan Gebeurtenissen
Gebeurtenissen die:
Als de weerwolven verzadigd zijn, begraven ze de stoffelijke resten van hun slachtoffer. Vanaf nu tot het einde van het spel wordt de identiteit van de slachtoffers van de weerwolven aan niemand bekendgemaakt.
De ziener veranderd in een slaapwandelaar. Vanaf nu tot het einde van het spel meldt de spelleider hardop de rol van de speler die door de ziener wordt aangewezen. De spelers weten dus niet om welke speler het gaat.
Om hun handen in onschuld te kunnen wassen, benoemen de burgers een van hen tot beul. Vanaf nu tot het einde van het spel is de beul de enige die de identiteit van het door de burgers aangewezen slachtoffer te zien krijgt. Hij mag de kaart van het slachtoffer aan niemand laten zien. Hij mag de identiteit van het slachtoffer wel vertellen als hij dat wil. Zodra de beul wordt geelimineerd, bepaalt hij zelf zijn opvolger.
Als het dorp is gaan slapen, wijst de als eerste geelimineerde speler een speler aan die geen weerwolf is. Deze speler doet als enige zijn ogen open en de spelleider wijst voorzichtig de weerwolven aan. De speler wordt hun geheime bondgenoot. De bondgenoot van de weerwolven blijft een burger. Hij wordt ook niet samen met de weerwolven wakker, maar deelt mee in de overwinning als de weerwolven winnen (en dus niet als de burgers winnen).
Vanaf nu tot het einde van het spel moet een van de weerwolven het gekozen slachtoffer aanraken om deze te elimineren. Gebeurt dit niet, dan valt er deze ronde geen slachtoffer.
Ontgoocheld door de slechte resultaten, neemt het dorp het recht in eigen hand. Als de volgende speler die wordt geëlimineerd, geen weerwolf is, stemmen de geërgerde dorpelingen nog een keer en elimineren een tweede (on)schuldige. Voer deze tweede stemronde direct en zonder voorafgaande discussies uit.
Gemotiveerd door de uitstekende resultaten, is de justitie in het dorp overijverig. Als de volgende speler die wordt geëlimineerd een weerwolf is, stemmen de enthousiaste dorpelingen nog een keer en elimineren een tweede (on)schuldige. Voer deze tweede stemronde direct en zonder voorafgaande discussies uit.
De spelleider raakt de speler die door de weerwolven wordt gekozen aan. Deze speler opent zijn ogen. De weerwolven houden hun ogen open. De speler wijst nu een van de weerwolven aan, die direct wordt geelimineerd. De spelleider verwisselt nu de kaarten van beide spelers, voordat het dorp ontwaakt.
In de volgende nacht worden de weerwolven zieners. Om de beurt worden ze wakker en bespioneren ze ieder 1 speler. De jager, de heks en de ziener worden weerwolven. Ze worden 's-nachts samen wakker en elimineren 1 speler. De volgende ochtend is alles weer bij het oude.
Als de weerwolven in de komende nacht een gewone burger elimineren, wordt deze niet uitgeschakeld, maar verandert in een weerwolf. De spelleider ruilt zijn kaart en waarschuwt hem zonder dat de anderen het zien. Als het slachtoffer geen gewone buirger is, overleeft deze en wordt de eerste weerwolf aan zijn linkerhand geelimineerd. Als de weerwolven geen overeenstemming bereiken, valt er deze ronde geen slachtoffer.
In de volgende stemronde wijzen de burgers om beurten een schuldige aan. De als laatste geelimineerde speler bepaalt wie er begint. De gekozen speler wijst een andere speler aan en houdt zijn arm op hem gericht. Zijn linkerbuurman doet hetzelfde. Zo gaat het verder tot iedereen een keuze heeft gemaakt. Het resultaat van het stemmen wordt op de gebruikelijke manier afgehandeld.
De jongste uit het dorp wordt tot "De kleine" benoemd en gaat hulp uit een naburig dorp halen. De kleine gaat naar een andere kamer/plek en mag niet aan de discussies en het stemmen meedoen. Hij kan ook niet door weerwolven geelimineerd worden. De volgende ochtend wordt hij teruggeropeen en neemt hij zijn plaats weer in. Zijn stem telt echter voor drie. De andere spelers doen er natuurlijk goed aan om hem van de laatste ontwikkelingen op de hoogte te stellen.
Het laatste slachtoffer van de weerwolven is niet uitgeschakeld. Uit pure angst was hij flauwgevallen waardoor hij met rust gelaten werd. Het slachtoffer komt meteen weer bij en doet meteen weer mee aan het spel. Hij verliest wel de eventuele speciale eigenschappen die hij had.
Om wraak te nemen voor zijn uitschakeling, mag de als laatste geelimineerde spelen een speler naar keuze aanwijzen. Deze wordt dan ook geelimineerd, tenzij er twee spelers zijn die voor zijn onschuld instaan. Deze twee getuigen lopen naar de vermeend onschuldige toe en kussen hem op de wang. Als er geen vrijwilligers zijn mag de veroordeelde met een vlammende toespraak proberen om zijn medespelers van zijn onschuld te overtuigen.
Ter nagedachtenis aan de grote Philippe de Manke, kiest het dorp een nieuwe charismatische leider. Als het dorp al een burgemeester heeft, wordt deze wegens wanbeleid afgezet. De burgers kiezen vervolgens een nieuwe burgemeester. De nieuwe burgemeester spreekt de volgende beroepseed uit: 'Ik volg het pad van Philippe en zal het dorp beschermen'.
Het dorp organiseert een seance om een geest van het eerste slachtoffer van de weerwolven op te roepen. De linkerbuurman van de laatst geelimineerde speler wordt spiritist. Alle dorpsbewoners houden elkanders handen vast en de spiritist leest luid en duidelijk alle vragen op de kaart voor. Vervolgens wendt de spiritist zich tot de speler die als eerste werd geelimineerd en stelt hem een van de vragen. De overledene antwoordt met 'Ja' of 'Nee'.
Er zijn 5 spiritisme kaarten met ieder 4 vragen.
Deze zijn;
In Wakkerdam vertrouwd niemand elkaar meer. Iedere dorpsbewoner heeft twee stemmen waarmee hij zijn beste vrienden kan beschermen. Op een teken van de spelleider wijst iedereen tegelijk met 2 handen 2 spelers aan. Spelers zonder stemmen worden geelimineerd. Deze gebeurtenis vervangt de dagelijkse stemronde.
Alle vrouwelijke spelers gaan naar het bos om kruiden voor de heks te zoeken. Ze komen pas bij zonsondergang terug. Ze mogen noch aan de discussies, noch aan het stemmen meedoen. Er kan niet op hen gestemd worden. De heks krijgt nog voor het aanbreken van de nacht een extra toverdrankje terug.
Alle mannelijke spelers gaan op jacht in het bos. Ze mogen nog aan de discussies, noch aan het stemmen meedoen. Er kan niet op hen gestemd worden.
Sommige karakters wisselen van eigenschap: heks & ziener, jager & onschuldig meisje en genezer & dorpsoudste. De geliefden haten elkaar en stemmen verplicht op elkaar. Als in deze ronde een van de geliefden sterft, blijft de andere leven.
Wakkerdam is door een zondvloed overspoeld. De vrouwen en de meisjes zijn naar de kerk gevlucht, de mannen en de jongens naar de herberg. De stemming vervalt. De weerwolven elimineren de komende nacht een burger in elk gebouw waar ze zich bevinden. Als er zowel in de kerk als in de herberg weerwolven zijn, vallen er dus 2 slachtoffers. Deze kaart geldt niet als er 6 of minder spelers over zijn.
Vandaag eert het dorp de beroemde speler Herve, de Eenogige. Direct na het stemmen van de burgers bepaalt de spelleider door middel van kop of munt of de veroordeelde alsnog wordt vrijgesproken. Kop: het dorp spreekt de veroordeelde vrij, die schreeuwt: 'Mijn dank is groot, o Herve!'. Munt: de veroordeelde wordt alsnog geelimineerd en schreeuwt: 'Ik veracht je o Herve'.
Uit bijgeloof hebben de dorpsbewoners besloten om de woorden 'ik' en 'wolf' niet meer uit te spreken. Een speler die deze regel vergeet mag die dag niet stemmen.
Er is een dorpsbewoner met de onmiskenbare trekken van een moordlustige lycantroop in jullie dromen opgedoken. Direct na het wakker worden moet iedere speler direct en zonder discussies vooraf een andere speler als schuldige aanwijzen. De linkerbuurman van de als laatste geelimineerde speler begint, zijn linkerbuurman volgt enz. De spelers met de meeste stemmen worden geelimineerd.
Het is een sombere dag zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Het is een normale ronde tenzij de spelleider besluit om de variant 'hij is het zeker niet!' in te voeren.
Iedereen is een beetje duf. Er gebeurt niets bijzonders. Het is een normale ronde, tenzij de spelleider besluit om de variant 'Oogstfeest' in te voeren.
Jullie zijn beleefde dorpsbewoners. Daarom is het vanaf nu verboden om andere spelers in de rede te vallen. De spelers krijgen om de beurt het woord, aangestuurd door de spelleider. Een speler die deze spelregel vergeet, mag die dag niet stemmen.
De jongeren uit het dorp gaan vanavond dansen en komen niet voor het ochtendgloren terug. Iedere speler meldt zijn leeftijd: de jongste helft van de spelers vormt de groep dansers. De dansers doen noch aan de discussie, noch aan het stemmen mee. De 'ouderen' kunnen niet op een van de dansers stemmen. Verder kunnen de dansers niet door weerwolven geelimineerd worden of spelers elimineren (als ze zelf weerwolf zijn).
Wakkerdam is deze ochtend slecht gestemd. De dorpsbewoners reageren zich op elkaar. De spelers draaiien zich om zodat ze met hun rug naar het midden van de kring zitten en discussieren zonder elkaar aan te kijken. Wie toch kijkt, mag niet stemmen (ter beoordeling van de spelleider). Pas als er gestemd gaat worden nemen de spelers hun normale posities weer in.
De senioren brengen hun dag door aan een banket van de raad van ouderen in het volgende dorp en komen niet voor zondsondergang terug. Iedere speler meldt zijn leeftijd: de oudste helft van de spelers vormt de raad van ouderen. De raad van ouderen doen noch aan de discussie, noch aan het stemmen mee. De 'jongeren' kunnen niet op een van de ouderen stemmen. Verder kunnen de ouderen niet door weerwolven geelimineerd worden of spelers elimineren (als ze zelf weerwolf zijn).
Iedereen geniet van de zon. Er gebeurt niets bijzonders. Het is een normale ronde, tenzij de spelleider besluit om de variant 'Lycantropische besmetting' in te voeren.
Na de beslissing van de burgers kan de veroordeelde een pact met de duivel sluiten. In dat geval wordt hij niet geelimineerd. Maar pas op! Als hij aan het einde van het spel niet bij de winnende partij hoort, mag hij het volgende spel niet meedoen. Dat is de schuld die hij aan de duivel moet inlossen.
Website van Ivo en Elise - ladagevandoorn.nl - 2016